Rouw en verlies woensdag 5 februari

Verslag themabijeenkomst Rouw & Verlies

Rouw en verlies ervaringen, wat zijn dat eigenlijk? En wat helpt een kind om er weer bovenop te komen na een ernstig ongeluk, echtscheiding van ouders, de plotselinge dood van een broertje of zusje, geweld of een andere schokkende gebeurtenis? Wat kun je als ouder, begeleider of professional doen? En wanneer is professionele hulp nodig?

Wat is rouwen

Een zeer boeiende avond, gegeven door Harriëtte Modderman, waar 23 gastouders aanwezig waren.

Een aantal besproken punten zijn:

• Het rouwen van kinderen is identiek aan dat van volwassenen.
• Rouw wordt niet alleen geactiveerd door een overlijden, maar ook door bijvoorbeeld een echtscheiding, wanneer je langdurig ziek wordt, werk kwijtraakt of wanneer je moet vluchten.
• 1 op de 2 á 3 kinderen krijgt te maken met een echtscheiding. Van deze kinderen krijgt 1 op de 1,9 daarna nog eens met een 2e relatiebreuk te maken.
• Iedereen heeft een eigen intern beeld van rouwen. Het is de kunst om je altijd te beseffen ‘wat betekent rouwen voor de ander?’.
• Rouw is een duaal proces. Aan de ene kant verlies en aan de ander kant herstel. Rouw beweegt zich daar tussen heen en weer.

Rouw en rouwpijn

Rouw gaat niet voorbij, maar rouwpijn wel. Dat zijn twee verschillende dingen. Er kunnen telkens opnieuw perioden van rouw zijn, ‘herrouwen’, in elke ontwikkelings- of levensfase moet men opnieuw leren hier mee om te gaan.

Voor kinderen in de rouw is het heel belangrijk, dat alle dagelijkse dingen en afspraken zoveel mogelijk gewoon doorgaan. Dat geeft houvast en structuur. De normale structuur in de opvang bij de gastouder is dan ook van groot belang.

Elk kind heeft een eigen manier van omgaan met rouw. De één wil op schoot telkens het boekje lezen over rouw, een ander schopt een toren om. Het ene kind wil vertellen en vragen stellen, een ander kind vermijdt het onderwerp of trekt zich terug.

Gastouder en rouwend kind

Het is de kunst om het kind te volgen, in plaats van zelf actief input te geven of vragen te stellen. Laat het kind weten dat je er bent door het welkom te heten, door een extra aai over de bol te geven, door te vragen hoe het gaat en door actief te luisteren en te reageren.

Hou er bij het reageren rekening mee dat een kind informatie in blokjes verwerkt. Stukje voor stukje. Geef alleen antwoord op de vraag die gesteld is. Wacht dan af of de vraag beantwoord is of dat er nog meer vragen komen.
Het kan ook gebeuren dat die volgende vraag pas veel later komt en dat is prima.

Daarna volgde nog een interessant onderwerp over het verband tussen hoe je als kind gehecht bent en met jouw manier van rouwen. Jouw opvoeding, karakter, temperament en cultuur bepaalt mede hoe je rouwt. Het duurt gemiddeld 7 á 8 jaar voordat het leven dat door rouw veranderde, weer als ‘normaal’ voelt.

Iedere ervaring in je leven neem je mee, het vormt je en bepaalt mede welke keuzes je maakt. Ook rouw neem je mee. Een verlies-ervaring is blijvend, maar de pijn die het brengt verandert met de tijd.